تاریخچه نقاشی ساختمان

اصول و مبانی رنگ شناسی کاربردی - تاریخچه ی رنگ - دوم 

با پیشرفت انسان، کشیدن تصاویر در دوران غارنشینی و تزیین دیوارها، در میان جوامع قبیله ای جایش را به خود آرایی بر سطح بدن داد. در ابتدا، برای این کار از انواع اشیاء طبیعی مانند برگ، پر، صدف و رنگ استفاده می کردند. در هر قبیله و اجتماعی تمامی اعضاء سطح بدنشان را مطابق با طرح به خصوصی رنگ آمیزی می کردند تا موقعیت خاص خود را در جامعه پیرامونشان نشان دهند.

این گونه رنگ آمیزی ها را معمولاً در زمان های مهمی از حیات فرد یعنی به هنگام آغاز دوره ی جدیدی از زندگی او (تولد، بلوغ، ازدواج، مرگ) انجام می دادند. رنگ بدن و شیوه ی خود آرایی، نشان گر هویت و تعلق هر فرد به جامعه ای خاص بود و در عین حال موقعیت او را در میان سایر اعضا تعیین می کرد و مبین نقش اجتماعی وی بود. رنگ ها و طریقه های مختلف رنگ آمیزی، به افراد یک قبیله به خصوص یا قبایل دیگر، امکان می داد تا اشخاص را از یکدیگر تمیز دهند و در نتیجه به مثابه مدل های خاص لباس (درست مانند لباس های متحد الشکل افراد پلیس، کارمندان، پرستاران، پزشکان و در برخی از مدرسه ها و دانشکده ها و کالج ها) عمل می کردند.

امروزه، رنگ آمیزی بدن به اشکال مختلفی صورت می گیرد. افراد از انواع رنگ های آرایشی (معمولاً برای صورت) استفاده می کنند. خانم ها به منظور ایجاد تغییر در قیافه ی خود، با پر رنگ تر کردن رنگ های طبیعی صورت، چهره شان را می آرایند و بازیگران به منظور ایجاد مؤثرترین و بهترین تاثیر گذاری حین اجرای نقش، از رنگ های قوی ترین نورها بهره می گیرند.

مصریان باستان از ترکیبی آبی رنگ (که به احتمال زیاد حاصل آزمایش هایی بوده که برای ساخت شیشه انجام میدادند) به عنوان نمادی از حقیقت و کمال استفاده می کردند.

این ویژگی های رنگ آبی، خصوصیت نمادینی بود که بعدها در تمثال مریم عذرا نیز ظهور کرد.

در هندوستان عروسک های هندو به مدت 6 روز قبل از مراسم ازدواج،‌ لباس کهنه زرد رنگی بر تن می کنند تا ارواح پلید را از خود برانند. در مراسم ازدواج نیز عروسک و کاهنی که عقد را جاری می سازد، هر دو لباس هایی به رنگ زرد می پوشند، در حالی که در چین دختری که قرار است ازدواج کند لباسی قرمز رنگ در بر می کند، چرا که قرمز برای چینی ها نماد زندگی تازه و آینده ای خوب و شاد است. سفید برای پاراتنون های یونانی (به معنای «باکرگی» و پیکره آتنا اصلی ترین رنگ به شمار می رفته، و هنوز هم رنگی است که اکثر عروس های غربی بر تن می کنند (همارد و دوروتی، 1378). ارغوانی، مقدس ترین رنگ نزد یونانیان و رومیان بوده است. این رنگ را از نوعی صدف حلزونی تهیه و برای آراستن خدایان و امپراطوران ذخیره می کردند.

چینی ها از دیر باز نقاشانی ورزیده و کار آموز بودند. چنین ثبت شده است که امپراطوری از سلسله ی «هان» در 80 سال قبل از میلاد مسیح مجموعا ای از نقاشی هایی را که گفته می شود از زیبایی رنگین و با عظمتی برخوردار بودند، در انبارهایی نگهداری می کردند که امروزه به آنها موزه می گویند.

در عصر تانک، در سال های 1618-1907 پس از میلاد مسیح نقاشی های دیواری و لوحه های نقاشی که با قدرت رنگ آمیزی شده بودند، ترسیم گردیده است. همان زمان سرامیک های جدیدی با رنگ های زرد، قرمز، سبز و آبی ساخته شده و در سلسله ی «سونگ» ذوق و سلیقه ی افراد در زمینه ی یرنگ به نحوی خارق العاده پرورده شد، رنگ های تصویری تنوع بیشتری یافت و جنبه ی واقع گرائی آن نیز افزایش یافت. سرامیک ها با لعاب های فراوان جدیدی به رنگ هایی نظیر سبز بیدی و مهتابی که از بی مانندی برخوردار بودند، آراسته شدند.

در ضمن این مطالب چکیده ای از کتاب اصول و مبانی رنگ شناسی در معماری و شهرسازی است که بر اساس مباحث رنگ ایتن می باشد. منتظر ادامه ی بحث باشید.

آماده ارائه خدمات به شما هموطن عزیز در اسرع وقت

تماس با ما : 7680354 - 0912 * بابک قلی پور